Iets wil herinnering zijn. Van stof tot nadenken ben ik. Ik vergeet mijn slaap en ga de trap af in mijn hoofd. Niet de nacht maar mijn gezicht is donker. Ik moet gaan waar het op aankomt want bij de minste twijfel kraakt en ontwaakt het huis. De curve van mijn hand is mijn nachthouvast. Mijn … Meer lezen over Trap
Je armen staan zich voor het raam nog te ontsluiten. Je hoort iets weg- tikken achter je rug. De kamer komt nooit terug. De tijd is voorbij. Geluk is buiten. Tussen de bomen lopen kinderen. Een huis is hen te klein. Je telt tot tien en roept hun naam. Ze verstoppen zich om niet verloren … Meer lezen over Je armen staan zich voor het raam
Ik zet het donker op een kier en laat de sneeuw hemelsbreed de kamer binnen. Het is nacht. De vloer is naakt en fluistert onder mijn voeten. De lucht is van glas. Behoedzaam raap ik de scherven op nog voor er iets gevallen is. De slaap die ik niet kan vatten heeft de vorm van … Meer lezen over Sneeuw
Ik kijk naar buiten. Bloemen op het raam. Alles staat in bloei. Hartje winter. Mijn vinger schrijft er een naam onder. En daarna nog een. En dan verlaat ik het huis waartoe ik behoor. Er is niets meer te rijmen. Dat het zo koud kon worden. Plots. Schoorvoetend eerst, want zo geeft men ongelijk toe, … Meer lezen over Weekmoed
